Akoy naglalakad sa daan bukas ang palad
kinakalabit mga kasalubong sa paglakad
Sa kanilang mata aking titig nagbababad
malungkot na mukha sa kanilay nabantad
piso nang maawain puso sa akin iyaabot
lima naman sa binatang kasama ebobot
sampo bigay nang mayaman di kuripot
sermon, kakambal sa bigay na karampot
Bukas ang palad, sa araw araw lumalakad
itong aking hanapbuhay piso o sampo hanap
sa ngayon mabuti na ito kaysa mang holdap
pulubi nga ako pero marunong din mangarap
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Sa wakas, Mang Rey, natagpuan din kita (salamat kay Henry). Abay's klik ako nang klik sa rey bautista e Mang Rey pala ang operative user name mo! Anyway, I'm glad to finally find you.
ReplyDeleteSisimulan ko ang crit (mawalang-galang na), dito sa piyesang ito; isang importanteng issue kasi sa akin ang mendicancy. Naniniwala ako na hindi solusyon sa kahirapan ang pamamalimos pero 'di natin pag-uusapan 'yon.
Uunahin ko ang mga puna, Mang Rey. Mas angkop sigurong colon ang gamitin pagkatapos ng PULUBI. Isang salita lang ang hanapbuhay. Piso "ng" sa halip na "nang". Iaabot. Parang hiwalay ang slang na "ebobot" sa kapuruhan ng tulang tagalog. Sampu ang bigay ng mayamang 'di kuripot (ang ganda ng ironya n'yo rito). Pwedeng alisin ang "sa" sa unang linya ng pangalawang saknong. Sampu ang hanap; mangholdap.
May tangka ang tula na gawing marangal ang pagiging pulubi, mauunawaan, pero hindi kailanman ito magiging isang uri ng hanapbuhay kaya maganda ang titulo dahil isa itong oxymoron. Mas gumanda sa simpleng paglalahad ng situwasyon ng karakter ng tula at, dahil isa lamang point of view ang pagtatangka, walang krimeng nagawa ang makata.
Makatutulong siguro, Mang Rey, kung may ma-iimagine o maaamoy akong itsura noog pulubi, tulad ng nakita ko sa mayamang kuripot na may kasamang babae. Sayang kasi ang potensyal ng piyesa.
Overall, Mang Rey, walang idad ang pluma.